Friday, May 4, 2012

Անվերջանալի մտորումներ


Լռություն,լռություն միայն դա է շրջապատում ինձ և մի հարց է հուզում, թե երբ պետք է լույսը բացվի: Բայց այս գիշերը անվերջ է թվում: Չմտածեք, թե վախենում եմ մենակությունից   կամ էլ մթությունից: Ամենևին` ընդհամենը խորշում եմ այս անվերանալի թվացող գիշերներից:
Ոչինչ չեմ կարող անել, ոչինչ, քանի որ այս անվերջանալի գիշերը բնության օրեքն է և այն կավավարտվի վաղ, թե ուշ :
Միշտ ինձ հետաքրքրել է, թե ինչու են ասարսափում գիշերվանից, երևի նրանց վախեցնում է այն, որ գիշերը երբեք չի ավարտվի: Բայց երբեմն դա հաճելի է,երբ դու միայնակ ես մնում  մենության հետ և բացում սիրտդ նրա արջև,,,
Ինչ արած դա բնության  օրեքն է` գիշերը ևցերեկտ հաջոդում են իրար, և որ մեկը առանց մյուսի լիարժեք չէին լինի:

Հեղինակ` Մանուկյան Դիանա

No comments:

Post a Comment