Ինչպես յուրաքաչյուր իգական սեռի ներկայացուցիչ այնպես էլ ես սիրում եմ երկար ժամանակ անցկացնել հայելու դիմաց, բայց դա պատճառ չի դառնում ինչ-որ բանից(դասից, պարից և այլ հանդիպումներից)ուշանալ : Երևի, թե դա կապ ունի տվյալ մարդու կազմակերպվծության հետ:
Բոլորին կողքից թվում է, թե ընդհամենը կագնած եմ , բայց,,,
Ես հայելու դիմաց խոսում եմ ինքս ինձ հետ դա մի փոքր տարօրինակ է թվում, սակայն դա այդպես է:Յուրաքանչյուր մարդ ինչ-որ ժամանակ ցանկանում է մենակ մնալ և կիսվել ինչ-որ մեկի հետ և ինչպես հասկակ իմ միայնության միակ ընկերը հայելին է, որին վստահում ես գաղտնիքներս և վստահ լինում, որ դրաք ոչ ոք չի իմանա...
Հեղինակ` Մանուկյան Դիանա
No comments:
Post a Comment